در دل کوچه های تهران قدیم ، نجاری کوچکی بود با بوی چوب تازه و صدای آرام اره ای که هر صبح ، با طلوع افتاب ، نوای زندگی می نواخت.

جوانی خوش ذوق و دقیق ، با علاقه ای وصف ناپذیر به زیبایی و ظرافت ، به نجاری پاگذاشت .

او به چوب نه به چشم ماده ای خام ، که چون بومی برای نقاشی روح نگاه میکرد.

سال ها گذشت و عشق آن به چوب ، او را به قلب اروپا و نمایشگاه های بین المللی مبلمان کشاند. 

آنجا بود که با برندهای فوق لوکس جهان آشنا شد. برندهایی که سنت و نوآوری ، فرم و عملکرد ، هنر و کارایی را درهم آمیخته بود.

آن جوان با خود عهد بست :

” آنچه در جهان بهترین است ، باید در خانه های ایرانی جاری شود.”

و این گونه بود که عرفان چوب متولد شد